onu tanıdığımda ufacıktım, 12 yaşında filandım sanırım, o da 10du. ne birlikte büyüdük, ne de hep bi aradaydı diyebildik. hangi ara ondaki cevheri keşfettim, kardeş yerine koydum, uzakta olsa da hep yanımda hissettim bilmiyorum ama olmuş işte. uzun zaman sonra saatlerce konuşup telefonu kapatınca arkasından "iyi ki var" diyecek kadar olmuş. onun her kararına destek olacağımı bilecek kadar, onu gerçekten anlayıp dinleyecek kadar...
bambaşka biri o, çok kıymetli. en yakın arkadaşım diyemeyecek kadar kalıplara sığmayan, cümleleri bırak paragrafların dar geldiği hatun kişi o. kendini bilir, beni bilir, doymaz, doyumsuzdur, ama candır. parçalı bulutlu erkek, güneşli dişidir. yaz çocuğudur, çocuktur, amansızca olgun delidoludur.
kahkahanın tebessümün sermayesi onda tükenmez, annesine çekmiştir. beni örnek alsa da benden bin kat daha iyidir. ileriyi gördüğüm, harbiden sevdiğimdir.
ayrım çok ötedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder