söylenmekle aram muhteşem iyi, hatta hayatta daha iyi ne yaptığımı bile sorgulatıyor bana arasıra. çevremdekilerin çoğu" bırbır" "dırdır" diyor, sevdiğim adamsa karşıma geçip "bıkbıkını sevdiğim kadınsın" diyor. bi insanın hayatını anlamlı kılmak için tek başına olmak yetmiyor, illa ki biri olacak o günü güzel kılmak için.
tabii işi sık sık insanlarla konuşmak olan birisi için, durum iç açıcı değil. kocaman firmalarla konuşmak görüşmek onlardan piyasayı dinlemek, işlerini yapınca aferin almak iyi de.. işin bir de öteki tarafı var. ne kadar eğitimli olurlarsa olsunlar, ne kadar büyük ünvanlar taşırlarsa taşısınlar, bazı insanlar üstlerinden "ucuzluğu" atamıyor işte. gel de bunlara takılma..
insanları çok umursayan biri olmadım, belki de böyle yaparken bile fazla umursar haldeydim bilemiyorum ama belli bir yaşa kadar gelmişken, insanlar bir şekilde terbiye olmuştur diye düşünüyorum. olmadığını görünce de hayal kırıklığı yaşıyorum. bildiğin kendim için hayatı komplike hale getiriyorum. hiçbir şeyden hiçbir kimseden beklentim olmasaydı, pürüzsüz bir hayatta olabilirdim.
hergün "hayatta en sinir olduğum" şeyler listesi yapıyorum. listem sürekli değişiyor, bir gün aptal yerine konmak diyorum, başka gün abartan insanlar, öteki gün kendini beğenmişler, iftiracılar vs vs derken aslında hepsinin başka insanların tavırlarıyla alakalı olduğunu görüp kendime "hani umursamıyordun insanları" diyorum, yine kendimle kalıyorum.
sanki elalemin terbiyesi bana kalmış gibi.
ev hayatı hala pek keyifli.. tadını çıkarmak, evim demek, sabahına sevgiliyi yanıbaşında bulmak öyle güzel ki.. birlikte bir şeyler yapmak, kapıyı ona açmak, onun arkasından kapatmak, tavla oynamak, ona çay demlemek, sabah kahvaltısında ekmeğine bal kaymak sürmek, pazara gitmek her şey ama her şey.
gözlerimi kapadığımda hiçkimseyi değil, birtek onu görüyorum, sevdiğim adamı, iki sene geçmiş ben artık genel müdürlükte çalışmışım, uluslararası platforma geçmişim, yurtdışı görevimi bekliyorum, o da benimle birlikte dünyayı dolaşmaya hazırlanıyor. deneyim işte, bir yerde durulmayı bekliyoruz ama en güzeli sadece ikimiz olmayı..
çünkü bir şekilde herkes, kendi hayatına yön veriyor. bir çiftsen, çiftler grubuna dahil oluyor, onlarla anlaşıyorsun sanki o ilişkiyi iki kişilik değil de daha fazla kişilik yaşıyorsun, teksen.. teksen zaten sürekli tek insanlarla takılıyorsun çünkü çiftler mide bulandırıcı geliyor.
devinimi tuhaf bu işlerin, yine de gözlerimi kapıyorum ve yurtdışında.. onun elinden tutmuş sokakları arşınlıyorum.
seviyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder