tahammülsüzlüğe erken başladım ben. birkaç gündür annecikle minik kardeş bende kalıyor. kurulu bir düzene dışardan müdahele var ister istemez, çok "friendly" karşılayamıyorum bu durumu. sürekli bir trip yiyor, sürekli bir memnuniyetsizlik bildirimleri alıyorum. ben yorgunum, güniçinde iki toplantı üzeri bir bebek ziyaretine gidince insanın hali kalmıyor. sevgiliye yetiş, ona üzül, bişiler organize etmeye çalış, banyo yapacakken musluğun bozulduğunu öğren vs vs.
hayat her daim gülmüyor ama dış etkenlere tepkisiz kalmak imkansız.
hadi pazar olsun artık, birazcık gülüp eğlenmem lazım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder