"Evrenden torpilim var", "secret" zırt pırt. Öyle kitapla, okumayla, yazmayla alakası yok bu işin, cidden basitçe bir "içten hissetme" ile alakası var. Sayfalarda yazıp okumak yerine tek bi basit cümleyi uygulamak bu kadar zor mu? son zamanlarda bunaldığım, kendimi kötü hissettiren ne varsa, hep güzel olan şeyleri düşünüyorum. Aklımda oynadığım oyunlar, evrene gönderilen tatlı sinyaller hemen sonuç verdi, birkaç gündür her şey öyle güzel ki.o körelmişlik hissim gittiğinden, işe yaradığımı hissettiğimden beri işte gelişmeler oldu, minik ama mutlu eden cinsten sorumluluk artması, teşekkür ederim telefonları, beni bi telefon konuşmasında tanıdığını zanneden insanlar vs.
Ufak mutlulukların bi anda çoğalması çok büyük bi kudret, başkaları adına sevinmeyi çok iyi biliyoruz aslında, iltifat etmeyi, sevgimizi göstermeyi ama bunun için neden "olgun" koşulları beklediğimizi bir türlü anlamıyorum.
tom robbins'in ağaçkakan'ını okuyorum ikinci kez, bu sefer verdiği mesaj daha farklı sanki, ya da ben işime geldiği gibi alıyorum..
Hava yağmurluymuş kime ne, hayat güzel ya!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder