Kalbimde bi sızı var, öyle ince filan da değil..öyle keskin ki kalbimi kesiyor sanki. Gözlerim doluyor istemsiz, çok sevmenin bedeli öyle ağır ki..ne kadar seviyorsan o kadar çabuk üzülüyorsun. Sevmek dediğin o koruma kalkanlarını altüst ediyor, bi adamın dünyanın taa içine gelip yerleşmesine izin veriyorsun, sen de onun dünyasına geçiyorsun. öyle iyi tanıyorsunuz ki birbirinizi beklentileriniz de öylesi yüksek oluyor. Gözün kararıyor sonra uzun süre, hiç "ya farklıysak" ihtimalini düşünmüyorsun, sevince farklarını da seviyorsun.
Zaman içinde görmezden geldiğin o farklar ortaya çıkıyor birbir, o zaman anlıyorsun birini olduğu gibi değil ancak onu değiştirebilirsen seveceğini. Çocukken bu masalları bize kim anlattı bilmiyorum, anlatana kızmak da çare değil körü körüne o masallara inanan bizlerde kabahat.
samimiyetime, içtenliğime inanan o adamın neden şimdi beni böyle kabullenemediğini anlamıyorum, içtenliğimi sadece ona göstermemi isteyişi bencilik değilse, gerçekten tüm ilişkiler böyle mi yaşanıyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder