Sıcak bastırdı, bembeyaz tenim iki senedir güneş ışığı görmediği için sabah yürümelerindeki 10 dakikadan ve öğlen yemeğine çıkarkenki maruz kalmalardan kıpkırmızı. Güneş alerjisi gibi bir şey döküyorum. Kendimi anlatmak istediğim yeni insanlar var, ilk günün merakı gibi beni dinlesin anlasınlar istiyorum.
Kıştan yeni çıktığımdan mıdır, iş dünyasından mıdır bilinmez kendimi biraz yalnız hissediyorum. Olumsuzluk fikrine azcık aralık bıraksan hemen bedenine yerleşiyor ya, her şey de aksi gitmeye başlıyor işte benim de öyle oldu. Şarj aletim bozuldu önce yine telefonsuz kaldım sayılır. İçimde bir kırgınlık mutlu olmayı beceremiyorum. Sadece yatağa kapanıp uyumak uyumak, daha da yalnız kalmak istiyorum.
yalnızlık hiç tarzım değil, tam kalabalık ailelerin kocaman arkadaş gruplarının insanıyım. Hastalığım ilgisizlik, en büyük korkum da yalnız kalmak tabii..
Midem bulanıyor, daha fazla yazabileceğimi hiç sanmıyorum..
Nokia telefonumdan gönderildi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder