#23

yazıyor siliyorum. dur durak bilmeden karanlık düşünceler geçiyor içimden, arada bir gülümsüyorum. insan içinde olmamaya tahammülüm yok bu aralar, yalnız kaldıkça saçmalıyorum.

son zamanlarda plan yapar oldum ben, çok çok ilerisini düşünüyorum.

o kadar çok düşünüyorum ki, sürekli dalıp gidiyorum.

en yakınlarım en uzak olmuş gibi hissediyorum.

başka insanlarda, intikamla beraber tuhaf şeylerin tesellisini arıyorum.

çok alınganım son zamanlarda, kızgınım, lafımı hiç sakınmıyorum; kabayım, kabayken daha da revaçtayım.

artık insanlara güvenemiyorum, sesim çıkmazken beni arayan/merak eden insan o kadar az ki, yeter demeli belki de.

bir türlü oturtamadığım bir düzenim var, kendimi kendi hayatıma ait hissetmiyorum.

artık doğru bildiklerimle yanlış yaptıklarım birbirine girdi, çok dengesizim. ne istediğimi kendim bile bilmiyorum ki, dışarı tutarlı davranayım. birine kızmak, çok çok kızmak istiyorum, sonra üçüncü kişiye kızıyorum. irademle beyanım öyle farklı ki.. yine hayatıma dışardan bakar hallerdeyim, bi olmasını istediklerim var, bir de yaptıklarım.

ikisi aynı olsa olmaz mıydı?