Ben çok basit şeylerle mutlu olur biriyim, bi önceki yazımda akbil kullanabilmekle hatta dün itibariyle makineden jeton alabilmeyi becermiş olmakla bile sevindiğimi fark ettim.
İnsan ilişkilerinde de böyle bu işleyiş, bi çocuk var istanbulda, önceden tanıdığım, kuzen onun sevgilisi derken hep beraberiz. Gün içi mesajlaşmalarından birinde çocuk diyor ki "bugün ofis biraz yoğun, sesim çıkmazsa merak etme, akşama yanıbaşındayım"
Bi cümle nasıl bu kadar basitken bu kadar düşünceli ve kibar olabilir? Ya da ben bu kadar basit şeylerle mutlu oluyorsam, hayat hususunda neden bu kadar zor tatmin oluyorum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder