13 Haziran 2010 Pazar

Daha ilk günden bilemedim

Asker bi babanın çocuğuyum ben, çoğu insan -haliyle dışardan bakan gözler- bunu korkutucu ve aşırı disiplinli görseler de, eğlenceli bir adamdır benim babam. disiplinlidir doğru, ama sıkboğaz etmez adamı. Hayatta en çok üstünde durduğu şey zamanlama oldu. İnsanların para verip gittikleri time management yani. Babam her yere "just in case of emergeny" kafasıyla yarım saat erken gider, olası kazalar, tren kaçırma riski, asker uğurlamalar vs. Ben ailemle yaşar iken bunu pek de uyguladığımı söyleyemeyeceğim, derslerime hep zamanında girdim doğru, ama randevularıma ya tam zamanında gittim ya da birkaç dakika geç. Neden bilmem erken gitmek gibi bir huyum hiç olmadı.

Ama söz konusu "iş" olunca, hayatı kazanıp kendi başına idare edebilmek olunca değişiyormuş her şey.

Bugün işte ilk günüm, iki haftalık bir staj programı içindeyim, hiçbir şey bilmeyen biri içln yeterince gerginim. İki hafta sonra eğitim tekrar devam edecek. Zamanlama mevzusuna gelince, heyecandan bütün gece uyanıp mide bulantısı içinde sabahı ettikten sonra, otelden çıkıp metrobüse yürümek 10 dakika, metrobüsle karşıya geçiş 12 dakika. Sonuç: iş yerine yaklaşık olarak 25 dakika erken gelmece.

Ben bu işi nasıl ayarlasam bilmiyorum..

Bu mail Nokia E71 ile gönderilmiştir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder