22 Haziran 2010 Salı

yanındayım ama yalnız ne çare..

çok cümle var içimde ama kısaca karalayıp gitmek istedim.

............................... yavaş yavaş dış dünyaya açılıyor, eski arkadaşların arasına karışıyorum, uzun süredir görmediğim insanlara kendimi anlatıyorum. üniversiteden yakın arkadaşlarımın ne yaptığını soruyorlar, bilmiyorum diyorum. kendimi onlara anlatırken dışardan bir gözle görüyorum. nelerin değiştiğini, kendime neler olduğunu iyice fark ediyorum. içim acıyor, eskiden hayatta en büyük şeyin sevmek olduğuna inanan bünyemin sevginin hiçbir şeyi yürütmeye yetmediğin gördüğüme kızıyorum, en çok da bunu hissettirenlere kızıyorum.

.................... sadece ben arayanları arıyorum, belki  de o yüzden küçüldü çevrem. fazlalık istemiyorum hayatımda, sadece yanında mutlu olduğum insanlarla birlikte olmak istiyorum, öyle azlar ki. gözümde bir damla yaş olmasın istiyorum, hüzünlü olmak değil, melankolik olmak da değil saf mutlu olmak istiyorum ben. sahip olduğum hayatın tadını çıkarabilecek kadar açık bilinçli ve keyifli olmak istiyorum, önüne taş koyan insanları istemiyorum ben.

az belki sevdiklerim, ama yeter ki gerçekten sevdiklerim olsunlar.

bugün öyle iyi geldi ki, biraz hüzünlendim sadece. odama dönerken tekelin önünden geçip sigara almayı düşünüp, iki bira çakmayı isteyecek kadar hüzünlendim..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder