23 Haziran 2010 Çarşamba

Ve her şey aslında yeni başladı

odamda değilim bu akşam, işyerine yakın başka bir evde kalıyorum, bu ev çok tanıdık bana, daha önceden çokça kaldığım bi yerdeyim, ev sakin tek kişisi var içinde, sessiz ve huzurlu. Bu akşam odamda kalamayacak kadar yalnız, odamda kalamayacak kadar terk edilmiş hissediyordum kendimi.

Sonunda bitti, bikaç saat öncesinde "ah canım sevgili" derken bitti. Bazı kararlar çok önceden verilmiş ama uygulanmaz oluyor nedense, benim kararım uygulaması geç gelenlerden oldu, hala nasıl bu kadar güçlü durduğumu merak ediyorum. Birini taa içimde yaşarken öldürmüş gibi hissediyorum, hani arasam telefonun ucunda birisi ama aslında hiç tanımamışım gibi.

İşte muazzam bişi oldu bugün, yapılması nerdeyse imkansız bişiyi başardım, arayacak sevgili yoktu, varsın olmasındı ayrımı aradım hemen, başardığım şeyi anlattım, 77 sayfalık finansal raporun içinden bişileri bilgisayara girip sonuca doğru ulaştığımdan bahsettim, ofistekiler hiç kimse ilk girişte doğru yapamaz derken benim başardığımı, sonra da ofisin orta yerinde ağladığımı söyledim sevinçten. Ben başarımla övündüm, böbürlendim oysa benden daha çok sevindi, öyle güzeldi ki kilometrelerce öteden birinin benimle basit bişeyi paylaşabilmesi.

İşten yürüyerek bi cafeye geldim, kuzenimle buluştum, işten bahsettim, sonra da sevgiliyle ayrılıktan..milyonuncu kere dinliyor bu ayrılık hikayesini, fikrinin ne olduğunu bile bile anlatıyorum ama diğerlerinden farklı bu sefer, bana hak veriyor. Hayattan bahsediyoruz uzun uzun, ilişkilerden, sevsen bile yetmeyeceğinden. Uzak mesafe ilişkilerini anlatıyor, benim durumuma benzer hikayeler anlatıyor, her birinde kendimi buluyorum, hepsinin de sonu aynı, herkes başkasıyla hayatına devam ediyor. Önemli olan uzakta olup ilişkiyi götürmek değilmiş meğersem, önemli olan boş vaatler vermeden, son noktaya getirmeden düşünebilmekmiş bişileri, kuru kuruya hayal kurmakla yürümüyormuş ilişki dediğin, karşıdakini anlamayı, hayatın her anının onun için ne anlam ifade ettiğini bilmeyi gerektiriyormuş..

Öyle güzel anladı ki beni, istanbula taşınıp hayalimdeki şeyi yapmış olsam da zorlanabileceğimi, benim için daha zor olduğunu söyledi her şeyin. Gidendim sonuçta, ne kadar tanıdığım olsa da, yeni çevrelere girip tonlarca insanla tanışmış olsam da, bi düzeni bırakıp geldim ben ve şimdi sıfırdan düzen kurmam gerekiyor.

Hayat zor, hem de yeni başlıyor ama iç huzurum yerinde.. bundan sonra uzakta bile olsa yanımda olabilenlerle devam ediyorum yola

Şimdi ev sahibine ayıp olmadan içeri kaçmalı..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder